ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ
ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΣΙΟΝ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΗΜΩΝ
ΑΝΤΩΝΙΟΝ ΤΟΝ ΜΕΓΑΝ
Ευλογήσαντος του Ιερέως αρχόμεθα του ψαλμού ΡΜΒ`. 142.Ευθύς εις ήχον δ`.Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματιΚυρίου. ( τετράκις )Και τα τροπάρια. Ήχος ο αυτός.Ο Υψωθείς εν τω Σταυρώ…Τον αρχηγόν των Μοναστών και αλείπτην, και καρτερόψυχον ερήμουΠρωτάρχην, ανευφημούντες κράξωμεν αυτώ οι πιστοί. Άγιε Αντώνιε,ταις πρεσβείαις σου πάσαις, λύπης διασκέδασον σκοτεινότατον νέφος,και τας ιάσεις δίδου συμπαθώς, τοις ασθενούσι και πόθω σε μέλπουσι.Δόξα και νυν.Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν, αμαρτωλοί και ταπεινοί καιπροσπέσωμεν εν μετανοία κράζοντες εκ βάθους ψυχής. Δέσποιναβοήθησον, εφ` ημίν σπλαχνισθείσα, σπεύσον απολλύμεθα υπό πλήθουςπταισμάτων, μη αποστρέψης σους δούλους κενούς. Σε γαρ και μόνηνελπίδα κεκτήμεθα.Είτα τον Ν`. Ψαλμόν.Ελέησόν με ο Θεός... Αρχόμεθα του κανόνος του Αγίου Αντωνίου.Ωδή Α`. Ήχος πλ. δ`. Αρματηλάτην Φαραώ.Αθανασίας και ζωής λαβόμενος της αιωνίου σαφώς, καιτρισυποστάτου αίγλης εμφορούμενος, τω φωτισμώ της χάριτος, τηνζοφώδη ψυχήν μου, καταυγασθήναι δυσώπησον, Πάτερ των ΠατέρωνΑντώνιε.Νέος υπάρχων ηλικία σώματος, καινήν οδόν αρετής, περιπατών Πάτερ,ακινδύνως έφθασας, εις ουρανούς, Αντώνιε, τω Σωτήρι πρεσβεύων,υπέρ των πίστει την Μνήμην σου, και πόθω τελούντων πανόλβιε.Τρισυποστάτω λαμπηδόνι, Πάνσεμνε, αεί λαμπόμενος, το δυσμενέςάπαν, των δαιμόνων φρύαγμα, και των εχθρών την έπαρσιν, και ταςνόσων εφόδους, εκ των σών δούλων απέλασον, θείαις σου πρεσβείαις,Αντώνιε.ΘεοτοκίονΩς Θεού Μήτηρ παρρησίαν έχουσα, προς τον σόν Τόκον Αγνή,Μονογενή Λόγον, του Πατρός υπάρχοντα, και συμφυή τω Πνεύματι,δυσωπούσα μη παύση, νόσων δεινών τε και θλίψεων, σώσαι τουςπιστώς σε δοξάζοντας.Ωδή Γ`. Ο στερεώσας κατ` αρχάς.Νενευρωμένω λογισμώ και σταθερά διανοία των παθών καταμαράναςτην φλόγα, Ουρανούς περιπολείς, αοίδιμε Αντώνιε, υπέρ ημώνπρεσβεύων, των μετά πόθου υμνούντων σε.Ισχυροτάτας προσβολάς δαιμόνων θρασυνομένων, και θηρίων ταςορμάς μιμουμένων, ως κατήσχυνας Σοφέ, καμέ δη ενδυνάμωσον,καταφρονήσαι ούτω, δόλους αυτών και τεχνάσματα.Ο Μοναζόντων αρχηγός, του σκότους της εξουσίας, εγκρατείαθριαμβεύσας συντόνω, νικητής ως αληθώς Αντώνιος εγένετο, υπέρ τωνΟρθοδόξων, Θεώ πρεσβεύων αείποτε.ΘεοτοκίονΝενεκρωμένον μου τον νουν, της ζωής ενεργεία, της εκ σούφανερωθείσης εν Κόσμω, εξανάστησον, Αγνή, και προς ζωήν οδήγησον.Σύ γαρ τη του Υιού σου ισχύϊ Άδην κατέλυσας.Ωδή Δ`. Σύ μου ισχύς Κύριε…Των αρετών, κλίμακι θεία χρησάμενος, σύ ανήλθες, Πάτερ, ειςΟυράνια, και τον Θεόν είδες καθαρώς. Όν νυν εκδυσώπει υπέρ σώνδούλων, Αντώνιε, τυχείν της σωτηρίας, και αφέσεως πάντων, ψυχικώνμολυσμών και κακώσεων.Όλος Θεώ, υποταγείς, ω Αντώνιε, μόνος μόνω, Πάνσεπτε, ενούμενοςδι` αρετής, και καθομιλών, και αντί γηϊ΄νου αξιωθείς την ουράνιον,απόλαυσιν αξίως, τοις πιστώς σε υμνούσι, εις σωτηρίαν βραβεύεις,θείαις πρεσβείαις σου.Νουν και ψυχήν, μεμολυσμένος , ω Όσιε, την απάτην έχωνκυριεύουσαν, τους λογισμούς μου ο δυστυχής, και τας φαντασίας τωνδυσμενών εχθρών πάντοτε, προς σε νυν καταφεύγω, τον θερμόν μουπροστάτην, ελπίζων ταις ευχαίς σου, τυχείν της σωτηρίας.ΘεοτοκίονΘεόν εκ σου, τον σαρκωθέντα δυσώπησον,τον ατρέπτως, ο ηνδιαμείναντα, και φυσικώς αυτώ τω Πατρί, και σοί τη Τεκούση,γενόμενον ομοούσιον, ψυχών την σωτηρίαν, και σωμάτων υγείαν, ημίντοις σε υμνούσι Παρθένε, δωρήσασθαι.Ωδή Ε`. Ίνα τι με απώσω.Ενοικούντάς σοι έχων, πάντας τους Μονάσαντας, αϋλους Νόας τε, καιαπολαμβάνων την Ουράνιον δόξαν, Αντώνιε, μέμνησο των πίστει, καιπόθω σε υμνολογούντων, και της δόξης εκείνης αξίωσον.Ιαμάτων την χάριν, κατ` ασθενειών ανιάτων ως έλαβες, και κατάδαιμόνων εκ Θεού εξουσίαν, Αντώνιε, ούτως εκ σών δούλων, δαιμόνωνδόλους και εφόδους, τας των νόσων, ω Πάτερ εξάλειψον.Ιλασμόν μοι παράσχου, των ατοπημάτων λιταίς σου Αντώνιε, καιελέησόν με και τα έλκη ψυχής μου θεράπευσον, και απεγνωσμένονόντα εκλύτρωσαί με τάχει, αρετών τ` ενδιαίτημα ποίησον.ΘεοτοκίονΟι σε σκέπην πλουτούντες, και τη σή πρεσβεία αεί εγκαυχώμενοι,αεννάως Κόρη, σε υμνούμεν, και πόθω γεραίρομεν. Σύ γαρ ει, Παρθένε,μόνη ελπίς των Ορθοδόξων, τείχος, δόξα, τιμή τε και καύχημα.Ωδή ΣΤ`. Άβυσσος αμαρτιών.Νόμιμον ασκητικώς πολιτείαν απαλών εξ ονύχων, αναλαβών, ω Πάτερ,δόξης θείας ηξίωσαι, και ως θείος αριστεύς στέφος απείληφας το τηςνίκης, υπέρ ημών αεί δεόμενος.Έχοντες προς τον Θεόν ισχυρόν σε πρεσβευτήν, ω θεόφρον, και τωνκινδύνων ρύστην και προστάτην και πρόμαχον, καταφεύγοντες εις σεπάντων λυτρούμεθα αδοκήτων, νόσων παντοίων και κακώσεων.Ύψιστος επί της γης σύ γενόμενος εν θαύμασι θείοις, τα πονηρά τουσκότους φυγαδεύεις νυν πνεύματα, και καθαίρεις τας πολλάς ημών,Αντώνιε, ασθενείας, και μολυσμούς ψυχής και σώματος.ΘεοτοκίονΎψωσας παναληθώς την πεσούσαν των ανθρώπων ουσίαν, ω ΠαναγίαΚόρη, τον Θεόν γαλουχήσασα. Τούτον ουν υπέρ ημών, τυχείν αφέσεωςεγκλημάτων, διηνεκώς δυσώπει, Πάναγνε.Αντώνιε, των μοναζόντων έξαρχός τε και κλέος, εν ταις απαύστοιςευχαίς σου μνημόνευε, ημών των πίστει σε ανυμνούντων.ΘεοτοκίονΆχραντε, η δια λόγου τον λόγον ανερμηνεύτως, επ` εσχάτων τωνημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.Ο Ιερεύς μνημονεύει. Είτα το Κοντάκιον. Ήχος Β`.Φωτί τω απροσίτω καταλαμπόμενος, ως αστήρ εξέλαμψας εν τηερήμω, Πανεύφημε. Διό και τους βιωτικούς θορύβους καταλιπών, καιτον Σταυρόν επ` ώμων αράμενος, καταφωτίζεις διδαχαίς σου, Αντώνιε,τους ευσεβώς σοι προσπελάζοντες.Και ευθύς το προκείμενον. Ήχος Δ`.Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος του οσίου αυτού.Στίχος. Τι ανταποδώσωμεν τω Κυρίω περί πάντων ων ανταπέδωκεν ημίν;Ευαγγέλιον εκ του κατά Λουκάν ( ΣΤ`. 17-23 )Τω καιρώ εκείνω έστη ο Ιησούς επί τόπου πεδινού. Και όχλος μαθητώναυτού και πλήθος πολύ του λαού από πάσης της Ιουδαίας, καιΙερουσαλήμ, και της παραλίου Τύρου και Σιδώνος, οι ήλθον ακούσαιαυτού και ιαθήναι από των νόσων αυτών, και οι οχλούμενοι υπόπνευμάτων ακαθάρτων, και εθεραπεύοντο. Και πας ο όχλος εζήτειάπτεσθαι αυτού, ότι δύναμις παρ` αυτού εξήρχετο και ιάτο πάντας. Καιαυτός επάρας τους οφθαλμούς αυτού εις τους Μαθητάς αυτού έλεγε.Μακάριοι οι πτωχοί, ότι υμετέρα εστίν η βασιλεία του Θεού. Μακάριοιοι πεινώντες νυν, ότι χορτασθήσεσθε. Μακάριοι οι κλαίοντες νυν ότιγελάσετε. Μακάριοι εστέ, όταν μισήσωσιν υμάς οι άνθρωποι, και όταναφορίσωσιν υμάς, και ονειδίσωσι, και εκβάλωσι το όνομα υμών ωςπονηρόν ένεκα του Υιού του ανθρώπου. Χαίρετε εν εκείνη τη ημέρα καισκιρτήσατε. Ιδού γαρ ο μισθός υμών πολύς εν τω ουρανώ.Δόξα.Ταις του σού οσίου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη τωνεμών εγκλημάτων.Και νυν.Ταις της Θεοτόκου…Στίχος. Ελεήμον, ελέησόν με ο Θεός… Και το παρόν Προσόμοιον.Ήχος πλ. β`. Όλην αποθέμενοι…Μη παύση δεόμενος του Λυτρωτού και Δεσπότου, Αντώνιε Όσιε, τοιςτην θείαν Μνήμην σου εορτάζουσι, πάσι δωρήσασθαι άφεσινπταισμάτων, αιωνίαν απολύτρωσιν, των χαρισμάτων τε, τωνπνευματικών την μετάδοσιν, παθών τε την κατάφλεξιν, των φρυγόντωννυν την καρδίαν ημών, ψυχών σωτηρίαν, και θείαν προστασίαν, Αγαθέ,ίνα υμνώμεν γηθόμενοι την θείαν σου κοίμησιν.Ο ΙερεύςΣώσον, ο Θεός τον λαόν σου...Ο Χορός. Κύριε, ελέησον ( ιβ`. )Ο Ιερεύς.Ελέει και οικτιρμοίς, και φιλανθρωπία του Μονογενούς σου Υιού, μεθ`ου ευλογητός ει, συν τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου πνεύματι,νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.Ο Χορός. Αμήν.Ωδή Ζ`. Οι εκ της Ιουδαίας…Φοίνιξ ως περ εν οίκω δίκαιος Κυρίου, ω Πάτερ, εξήνθησας, καρπούςδικαιοσύνης, εξ ων οι σε υμνούντες διατρέφονται ψάλλοντες. Ο τωνΠατέρων ημών Θεός ευλογητός ει.Φωτεινής επιπνοίας εμφορούμενος, Πάτερ, του θείου Πνεύματος, ταπνεύματα διώκεις, τας νόσους θεραπεύεις, των θερμώς προσιόντωνσοι, και προσκυνούντων πιστώς την θείαν σου εικόνα.Ήλθοσαν των ατόπων πράξεών μου ύδατα, έως Αντώνιε, ψυχής μουτης αθλίας, ιλύϊ κρατουμένης, των παθών και των θλίψεων, μη υπερίδηςτον σόν δούλον, αλλ` οίκτειρόν με.Θεοτοκίον.Μαριάμ Θεοτόκε, τον προ πάντων αιώνων εκυοφόρησας, ημίνομοιωθέντα, δι` άκραν ευσπλαχνίαν, ίνα σώση τους ψάλλοντας. Ο τωνΠατέρων ημών Θεός ευλογητός ει.Ωδή Η`. Τον ΒασιλέαΕν τοις υψίστοις μετά Αγγέλων χορεύων, Παμμακάριστε Αντώνιεπάντας, τους σε ανυμνούντας, διάσωζε ευχαίς σου.Ικετηρίους διηνεκώς υμνωδίας προς τον Κτίστην προσάγων, ω Πάτερ,μέμνησο των πίστει σε ανυμνολογούντων.Ναμάτων θείων της ευποιϊας, ω Πάτερ, εξαπόστειλον ημίν τοις σοιςδούλοις, και δεινών παντοίων απάλλαξον ευχαίς σου.Θεοτοκίον.Θεογεννήτορ της ψυχής μου τα πάθη, και τα τραύματα θεράπευσον εντάχει, και της αμαρτίας ουλάς εξάλειψόν μου.Ωδή Θ`. Κυρίως Θεοτόκον.Ενθέως εκτελούντες, την θείαν σου Μνήμην, Πάτερ Πατέρων ΑντώνιεΌσιε, χαράς απείρου και δόξης όλως πληρούμεθα.Μη παύση ικετεύων τον Θεόν των όλων, Σεβασμιώτατε ΠάτερΑντώνιε, λύσιν πταισμάτων δωρήσασθαι ταις ψυχαίς ημών.Ιάσεως των νόσων, τεύξονται οι πόθω, τη σή Εικόνι Πανόσιε τρέχοντες,και μετά πόθου και πίστεως ανυμνούντές σε.Θεοτοκίον.Συ ει Παρθενομήτορ, ισχύς της ψυχής μου, και του νοός μου ελπίςακαταίσχυντος, φως και ζωή και παράκλησις της καρδίας μου.Και ευθύς ψάλλομεν τοΆξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, τηνΑειμακάριστον, και Παναμώμητον, και Μητέρα του Θεού ημών. ΤηνΤιμιωτέραν των Χερουβείμ, και Ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ,την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σεμεγαλύνομεν.Ο Ιερεύς θυμιά το Άγιον Θυσιαστήριον, τας Αγίας Εικόνας, και τον Λαόν, ή τον οίκονόπου ψάλλεται η παράκλησις και ημείς ψάλλομεν τα παρόντα μεγαλυνάρια.Τον των Μοναζόντων υπογραμμόν, και τον της ερήμου πολιούχον καιοικιστήν, στήλην σωφροσύνης και οσίων το κλέος, Αντώνιον τον Μέγανανευφημήσωμεν.Έχων παρρησίαν προς τον Θεόν, των σοί προσιόντων τα αιτήματασυμπαθώς, τα προς σωτηρίαν δίδου ταις σαις πρεσβείαις, ΑντώνιεΟσίων το εγκαλώπισμα.Πρεσβείας προσάγαγε τω Θεώ, Αντώνιε Πάτερ, υπέρ πάντων τωνευσεβών, των πίστει τελούντων την θεία ν Κοίμησίν σου, και σώσον εκκινδύνων και πάσης θλίψεως.Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Κυρίου,Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατεπρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.Τρισάγιον. Είτα το Τροπάριον Ήχος Δ`.Τον ζηλωτήν Ηλίαν τοις τρόποις μιμούμενος, τω Βαπτιστή ευθείαις ταιςτρίβοις επόμενος, Πάτερ Αντώνιε, της ερήμου γέγονας οικιστής, και τηνοικουμένην εστήριξας ευχαίς σου. Διό πρέσβευε, Χριστώ τω Θεώ,σωθήναι τας ψυχάς ημών.Ο Ιερεύς ως έθος μνημονεύει.Εν τη απολύσει, και τη προσκυνήσει της Αγίας Εικόνος, ψάλλομεν το παρόνΠροσόμοιον. Ήχος Β`.Ότε εκ του ξύλου σε νεκρόν.Πάντων προστατεύεις, Αγαθέ, των σοί προσιόντων εν πίστει, καιδεομένων σου. Έλαβες την χάριν γαρ, παρά Χριστού του Θεού, τουιάσθαι νοσήματα, ποικίλα και πάθη, δαιμόνων τε φρύαγμα,καταφρονείν και θηρών. Όθεν σού δεόμεθα πάντων, και ημάς τους σεανυμνούντας, κινδύνων, Αντώνιε, απάλλαξον.
ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΣΙΟΝ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΗΜΩΝ
ΑΝΤΩΝΙΟΝ ΤΟΝ ΜΕΓΑΝ
Ευλογήσαντος του Ιερέως αρχόμεθα του ψαλμού ΡΜΒ`. 142.Ευθύς εις ήχον δ`.Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματιΚυρίου. ( τετράκις )Και τα τροπάρια. Ήχος ο αυτός.Ο Υψωθείς εν τω Σταυρώ…Τον αρχηγόν των Μοναστών και αλείπτην, και καρτερόψυχον ερήμουΠρωτάρχην, ανευφημούντες κράξωμεν αυτώ οι πιστοί. Άγιε Αντώνιε,ταις πρεσβείαις σου πάσαις, λύπης διασκέδασον σκοτεινότατον νέφος,και τας ιάσεις δίδου συμπαθώς, τοις ασθενούσι και πόθω σε μέλπουσι.Δόξα και νυν.Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν, αμαρτωλοί και ταπεινοί καιπροσπέσωμεν εν μετανοία κράζοντες εκ βάθους ψυχής. Δέσποιναβοήθησον, εφ` ημίν σπλαχνισθείσα, σπεύσον απολλύμεθα υπό πλήθουςπταισμάτων, μη αποστρέψης σους δούλους κενούς. Σε γαρ και μόνηνελπίδα κεκτήμεθα.Είτα τον Ν`. Ψαλμόν.Ελέησόν με ο Θεός... Αρχόμεθα του κανόνος του Αγίου Αντωνίου.Ωδή Α`. Ήχος πλ. δ`. Αρματηλάτην Φαραώ.Αθανασίας και ζωής λαβόμενος της αιωνίου σαφώς, καιτρισυποστάτου αίγλης εμφορούμενος, τω φωτισμώ της χάριτος, τηνζοφώδη ψυχήν μου, καταυγασθήναι δυσώπησον, Πάτερ των ΠατέρωνΑντώνιε.Νέος υπάρχων ηλικία σώματος, καινήν οδόν αρετής, περιπατών Πάτερ,ακινδύνως έφθασας, εις ουρανούς, Αντώνιε, τω Σωτήρι πρεσβεύων,υπέρ των πίστει την Μνήμην σου, και πόθω τελούντων πανόλβιε.Τρισυποστάτω λαμπηδόνι, Πάνσεμνε, αεί λαμπόμενος, το δυσμενέςάπαν, των δαιμόνων φρύαγμα, και των εχθρών την έπαρσιν, και ταςνόσων εφόδους, εκ των σών δούλων απέλασον, θείαις σου πρεσβείαις,Αντώνιε.ΘεοτοκίονΩς Θεού Μήτηρ παρρησίαν έχουσα, προς τον σόν Τόκον Αγνή,Μονογενή Λόγον, του Πατρός υπάρχοντα, και συμφυή τω Πνεύματι,δυσωπούσα μη παύση, νόσων δεινών τε και θλίψεων, σώσαι τουςπιστώς σε δοξάζοντας.Ωδή Γ`. Ο στερεώσας κατ` αρχάς.Νενευρωμένω λογισμώ και σταθερά διανοία των παθών καταμαράναςτην φλόγα, Ουρανούς περιπολείς, αοίδιμε Αντώνιε, υπέρ ημώνπρεσβεύων, των μετά πόθου υμνούντων σε.Ισχυροτάτας προσβολάς δαιμόνων θρασυνομένων, και θηρίων ταςορμάς μιμουμένων, ως κατήσχυνας Σοφέ, καμέ δη ενδυνάμωσον,καταφρονήσαι ούτω, δόλους αυτών και τεχνάσματα.Ο Μοναζόντων αρχηγός, του σκότους της εξουσίας, εγκρατείαθριαμβεύσας συντόνω, νικητής ως αληθώς Αντώνιος εγένετο, υπέρ τωνΟρθοδόξων, Θεώ πρεσβεύων αείποτε.ΘεοτοκίονΝενεκρωμένον μου τον νουν, της ζωής ενεργεία, της εκ σούφανερωθείσης εν Κόσμω, εξανάστησον, Αγνή, και προς ζωήν οδήγησον.Σύ γαρ τη του Υιού σου ισχύϊ Άδην κατέλυσας.Ωδή Δ`. Σύ μου ισχύς Κύριε…Των αρετών, κλίμακι θεία χρησάμενος, σύ ανήλθες, Πάτερ, ειςΟυράνια, και τον Θεόν είδες καθαρώς. Όν νυν εκδυσώπει υπέρ σώνδούλων, Αντώνιε, τυχείν της σωτηρίας, και αφέσεως πάντων, ψυχικώνμολυσμών και κακώσεων.Όλος Θεώ, υποταγείς, ω Αντώνιε, μόνος μόνω, Πάνσεπτε, ενούμενοςδι` αρετής, και καθομιλών, και αντί γηϊ΄νου αξιωθείς την ουράνιον,απόλαυσιν αξίως, τοις πιστώς σε υμνούσι, εις σωτηρίαν βραβεύεις,θείαις πρεσβείαις σου.Νουν και ψυχήν, μεμολυσμένος , ω Όσιε, την απάτην έχωνκυριεύουσαν, τους λογισμούς μου ο δυστυχής, και τας φαντασίας τωνδυσμενών εχθρών πάντοτε, προς σε νυν καταφεύγω, τον θερμόν μουπροστάτην, ελπίζων ταις ευχαίς σου, τυχείν της σωτηρίας.ΘεοτοκίονΘεόν εκ σου, τον σαρκωθέντα δυσώπησον,τον ατρέπτως, ο ηνδιαμείναντα, και φυσικώς αυτώ τω Πατρί, και σοί τη Τεκούση,γενόμενον ομοούσιον, ψυχών την σωτηρίαν, και σωμάτων υγείαν, ημίντοις σε υμνούσι Παρθένε, δωρήσασθαι.Ωδή Ε`. Ίνα τι με απώσω.Ενοικούντάς σοι έχων, πάντας τους Μονάσαντας, αϋλους Νόας τε, καιαπολαμβάνων την Ουράνιον δόξαν, Αντώνιε, μέμνησο των πίστει, καιπόθω σε υμνολογούντων, και της δόξης εκείνης αξίωσον.Ιαμάτων την χάριν, κατ` ασθενειών ανιάτων ως έλαβες, και κατάδαιμόνων εκ Θεού εξουσίαν, Αντώνιε, ούτως εκ σών δούλων, δαιμόνωνδόλους και εφόδους, τας των νόσων, ω Πάτερ εξάλειψον.Ιλασμόν μοι παράσχου, των ατοπημάτων λιταίς σου Αντώνιε, καιελέησόν με και τα έλκη ψυχής μου θεράπευσον, και απεγνωσμένονόντα εκλύτρωσαί με τάχει, αρετών τ` ενδιαίτημα ποίησον.ΘεοτοκίονΟι σε σκέπην πλουτούντες, και τη σή πρεσβεία αεί εγκαυχώμενοι,αεννάως Κόρη, σε υμνούμεν, και πόθω γεραίρομεν. Σύ γαρ ει, Παρθένε,μόνη ελπίς των Ορθοδόξων, τείχος, δόξα, τιμή τε και καύχημα.Ωδή ΣΤ`. Άβυσσος αμαρτιών.Νόμιμον ασκητικώς πολιτείαν απαλών εξ ονύχων, αναλαβών, ω Πάτερ,δόξης θείας ηξίωσαι, και ως θείος αριστεύς στέφος απείληφας το τηςνίκης, υπέρ ημών αεί δεόμενος.Έχοντες προς τον Θεόν ισχυρόν σε πρεσβευτήν, ω θεόφρον, και τωνκινδύνων ρύστην και προστάτην και πρόμαχον, καταφεύγοντες εις σεπάντων λυτρούμεθα αδοκήτων, νόσων παντοίων και κακώσεων.Ύψιστος επί της γης σύ γενόμενος εν θαύμασι θείοις, τα πονηρά τουσκότους φυγαδεύεις νυν πνεύματα, και καθαίρεις τας πολλάς ημών,Αντώνιε, ασθενείας, και μολυσμούς ψυχής και σώματος.ΘεοτοκίονΎψωσας παναληθώς την πεσούσαν των ανθρώπων ουσίαν, ω ΠαναγίαΚόρη, τον Θεόν γαλουχήσασα. Τούτον ουν υπέρ ημών, τυχείν αφέσεωςεγκλημάτων, διηνεκώς δυσώπει, Πάναγνε.Αντώνιε, των μοναζόντων έξαρχός τε και κλέος, εν ταις απαύστοιςευχαίς σου μνημόνευε, ημών των πίστει σε ανυμνούντων.ΘεοτοκίονΆχραντε, η δια λόγου τον λόγον ανερμηνεύτως, επ` εσχάτων τωνημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.Ο Ιερεύς μνημονεύει. Είτα το Κοντάκιον. Ήχος Β`.Φωτί τω απροσίτω καταλαμπόμενος, ως αστήρ εξέλαμψας εν τηερήμω, Πανεύφημε. Διό και τους βιωτικούς θορύβους καταλιπών, καιτον Σταυρόν επ` ώμων αράμενος, καταφωτίζεις διδαχαίς σου, Αντώνιε,τους ευσεβώς σοι προσπελάζοντες.Και ευθύς το προκείμενον. Ήχος Δ`.Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος του οσίου αυτού.Στίχος. Τι ανταποδώσωμεν τω Κυρίω περί πάντων ων ανταπέδωκεν ημίν;Ευαγγέλιον εκ του κατά Λουκάν ( ΣΤ`. 17-23 )Τω καιρώ εκείνω έστη ο Ιησούς επί τόπου πεδινού. Και όχλος μαθητώναυτού και πλήθος πολύ του λαού από πάσης της Ιουδαίας, καιΙερουσαλήμ, και της παραλίου Τύρου και Σιδώνος, οι ήλθον ακούσαιαυτού και ιαθήναι από των νόσων αυτών, και οι οχλούμενοι υπόπνευμάτων ακαθάρτων, και εθεραπεύοντο. Και πας ο όχλος εζήτειάπτεσθαι αυτού, ότι δύναμις παρ` αυτού εξήρχετο και ιάτο πάντας. Καιαυτός επάρας τους οφθαλμούς αυτού εις τους Μαθητάς αυτού έλεγε.Μακάριοι οι πτωχοί, ότι υμετέρα εστίν η βασιλεία του Θεού. Μακάριοιοι πεινώντες νυν, ότι χορτασθήσεσθε. Μακάριοι οι κλαίοντες νυν ότιγελάσετε. Μακάριοι εστέ, όταν μισήσωσιν υμάς οι άνθρωποι, και όταναφορίσωσιν υμάς, και ονειδίσωσι, και εκβάλωσι το όνομα υμών ωςπονηρόν ένεκα του Υιού του ανθρώπου. Χαίρετε εν εκείνη τη ημέρα καισκιρτήσατε. Ιδού γαρ ο μισθός υμών πολύς εν τω ουρανώ.Δόξα.Ταις του σού οσίου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη τωνεμών εγκλημάτων.Και νυν.Ταις της Θεοτόκου…Στίχος. Ελεήμον, ελέησόν με ο Θεός… Και το παρόν Προσόμοιον.Ήχος πλ. β`. Όλην αποθέμενοι…Μη παύση δεόμενος του Λυτρωτού και Δεσπότου, Αντώνιε Όσιε, τοιςτην θείαν Μνήμην σου εορτάζουσι, πάσι δωρήσασθαι άφεσινπταισμάτων, αιωνίαν απολύτρωσιν, των χαρισμάτων τε, τωνπνευματικών την μετάδοσιν, παθών τε την κατάφλεξιν, των φρυγόντωννυν την καρδίαν ημών, ψυχών σωτηρίαν, και θείαν προστασίαν, Αγαθέ,ίνα υμνώμεν γηθόμενοι την θείαν σου κοίμησιν.Ο ΙερεύςΣώσον, ο Θεός τον λαόν σου...Ο Χορός. Κύριε, ελέησον ( ιβ`. )Ο Ιερεύς.Ελέει και οικτιρμοίς, και φιλανθρωπία του Μονογενούς σου Υιού, μεθ`ου ευλογητός ει, συν τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου πνεύματι,νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.Ο Χορός. Αμήν.Ωδή Ζ`. Οι εκ της Ιουδαίας…Φοίνιξ ως περ εν οίκω δίκαιος Κυρίου, ω Πάτερ, εξήνθησας, καρπούςδικαιοσύνης, εξ ων οι σε υμνούντες διατρέφονται ψάλλοντες. Ο τωνΠατέρων ημών Θεός ευλογητός ει.Φωτεινής επιπνοίας εμφορούμενος, Πάτερ, του θείου Πνεύματος, ταπνεύματα διώκεις, τας νόσους θεραπεύεις, των θερμώς προσιόντωνσοι, και προσκυνούντων πιστώς την θείαν σου εικόνα.Ήλθοσαν των ατόπων πράξεών μου ύδατα, έως Αντώνιε, ψυχής μουτης αθλίας, ιλύϊ κρατουμένης, των παθών και των θλίψεων, μη υπερίδηςτον σόν δούλον, αλλ` οίκτειρόν με.Θεοτοκίον.Μαριάμ Θεοτόκε, τον προ πάντων αιώνων εκυοφόρησας, ημίνομοιωθέντα, δι` άκραν ευσπλαχνίαν, ίνα σώση τους ψάλλοντας. Ο τωνΠατέρων ημών Θεός ευλογητός ει.Ωδή Η`. Τον ΒασιλέαΕν τοις υψίστοις μετά Αγγέλων χορεύων, Παμμακάριστε Αντώνιεπάντας, τους σε ανυμνούντας, διάσωζε ευχαίς σου.Ικετηρίους διηνεκώς υμνωδίας προς τον Κτίστην προσάγων, ω Πάτερ,μέμνησο των πίστει σε ανυμνολογούντων.Ναμάτων θείων της ευποιϊας, ω Πάτερ, εξαπόστειλον ημίν τοις σοιςδούλοις, και δεινών παντοίων απάλλαξον ευχαίς σου.Θεοτοκίον.Θεογεννήτορ της ψυχής μου τα πάθη, και τα τραύματα θεράπευσον εντάχει, και της αμαρτίας ουλάς εξάλειψόν μου.Ωδή Θ`. Κυρίως Θεοτόκον.Ενθέως εκτελούντες, την θείαν σου Μνήμην, Πάτερ Πατέρων ΑντώνιεΌσιε, χαράς απείρου και δόξης όλως πληρούμεθα.Μη παύση ικετεύων τον Θεόν των όλων, Σεβασμιώτατε ΠάτερΑντώνιε, λύσιν πταισμάτων δωρήσασθαι ταις ψυχαίς ημών.Ιάσεως των νόσων, τεύξονται οι πόθω, τη σή Εικόνι Πανόσιε τρέχοντες,και μετά πόθου και πίστεως ανυμνούντές σε.Θεοτοκίον.Συ ει Παρθενομήτορ, ισχύς της ψυχής μου, και του νοός μου ελπίςακαταίσχυντος, φως και ζωή και παράκλησις της καρδίας μου.Και ευθύς ψάλλομεν τοΆξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, τηνΑειμακάριστον, και Παναμώμητον, και Μητέρα του Θεού ημών. ΤηνΤιμιωτέραν των Χερουβείμ, και Ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ,την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σεμεγαλύνομεν.Ο Ιερεύς θυμιά το Άγιον Θυσιαστήριον, τας Αγίας Εικόνας, και τον Λαόν, ή τον οίκονόπου ψάλλεται η παράκλησις και ημείς ψάλλομεν τα παρόντα μεγαλυνάρια.Τον των Μοναζόντων υπογραμμόν, και τον της ερήμου πολιούχον καιοικιστήν, στήλην σωφροσύνης και οσίων το κλέος, Αντώνιον τον Μέγανανευφημήσωμεν.Έχων παρρησίαν προς τον Θεόν, των σοί προσιόντων τα αιτήματασυμπαθώς, τα προς σωτηρίαν δίδου ταις σαις πρεσβείαις, ΑντώνιεΟσίων το εγκαλώπισμα.Πρεσβείας προσάγαγε τω Θεώ, Αντώνιε Πάτερ, υπέρ πάντων τωνευσεβών, των πίστει τελούντων την θεία ν Κοίμησίν σου, και σώσον εκκινδύνων και πάσης θλίψεως.Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Κυρίου,Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατεπρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.Τρισάγιον. Είτα το Τροπάριον Ήχος Δ`.Τον ζηλωτήν Ηλίαν τοις τρόποις μιμούμενος, τω Βαπτιστή ευθείαις ταιςτρίβοις επόμενος, Πάτερ Αντώνιε, της ερήμου γέγονας οικιστής, και τηνοικουμένην εστήριξας ευχαίς σου. Διό πρέσβευε, Χριστώ τω Θεώ,σωθήναι τας ψυχάς ημών.Ο Ιερεύς ως έθος μνημονεύει.Εν τη απολύσει, και τη προσκυνήσει της Αγίας Εικόνος, ψάλλομεν το παρόνΠροσόμοιον. Ήχος Β`.Ότε εκ του ξύλου σε νεκρόν.Πάντων προστατεύεις, Αγαθέ, των σοί προσιόντων εν πίστει, καιδεομένων σου. Έλαβες την χάριν γαρ, παρά Χριστού του Θεού, τουιάσθαι νοσήματα, ποικίλα και πάθη, δαιμόνων τε φρύαγμα,καταφρονείν και θηρών. Όθεν σού δεόμεθα πάντων, και ημάς τους σεανυμνούντας, κινδύνων, Αντώνιε, απάλλαξον.
